آره دیگه رفتیم خونه ی جدید دیگه محرم نداشتم اینجا
اینجا گفتی هرچی بنویسم برای توعه ... اما اگر بنویسم... آره ....
اما حرفی دیگه نمونده همه تکرار مکررات میشه و دعواهای تکراری و حرفای تکراری و تحقیر شدن های من و بی اهمیت جلوه دادن دغدغه هام توسط آدمی که تو باشی
فقط یه چیزی مونده که چند ماه قبل نوشتم برات ، میخواستم برات ایمیل کنم که فکر نکنم دیگه بفرستم.
پس دیگه چیزی نمیمونه. شاید فقط اتفاقاتی مربوط به دخترک نوشته بشه
دیگر صلاح نیست بمانم کنار تو بدرود ای شیرین ترین اشتباه من
دلم میخواد بمیرم
اما
مامانم بابام، الی، دخترک ناراحت میشن...
نمی خوام حرفای امروزش یادم بره. بهم گفت تو پر از خشمی و خشم قوی ترین هیحان آدمیه. پر از خشمی چون خودتو نبخشیدی
و خودت نبخشیدی چون اصلن نمیخای بپذیری که اشتباه کردی. و این حس که هیچ وقت نمیتونم شاد باشم از همون حس عذاب وجدان میاد. اما باید خودتو ببخشی و مهربون تر با خودت باشی. اشتباه کردی آره اما تاوانشم دادی. این همه حس بد این همه غم همون تاوانیه که دادی. چنگ زدی به همه چیز اما باید رها کنی. تو موفق باشی تو کارت تو تحصیلت تو اجتماع اما برای خودت درون خودت نیستی برای خودت یه شکست خورده و تحقیر شده ی بزرگی فقط... فکر کن و بپذیر و ببخش خودتو...
بفرما کد بزن چیز دیگری نگو 😁🤓😅 (خانواده نشسته مودب باشیم)
خوشم میاد از اینکه چیزهایی ک حس میکنم درسته
و اون شک بدون هیچ پشتوانه ی محکم و مستدلی امااا، تبدیل میشه به یقین
و این هم باز معجزه ای دیگر از «زمان» عه ، آشکارکردن سِر هاست
من نخواستم ماهی گیر باشم، اصن گرفتن ماهی اشتباهه
اما ماهی ای نیومد، قبلن صید شد
حیف...
