از هیچی به هیچی

انگشت برای نوشتن کم می آورم

 

حس بدی دارم. یه لحظه حس میکنم من ظالمم یه لحظه ی دیگه حس میکنم گناه دارم طفلک

یه لحظه حس میکنم پیرو پست قبل

یه لحظه فکر میکنم کجای کارم؟؟؟ و سکوتی عظیم

حس می کنم گیر افتادم یا شاید خودم گیر کردم

بدجایی گیر افتادم

نمیدونم برزخهههه نیستش نمیدونم

حس میکنم .... اصلن دیگه نمیدونم چی حس میکنم... نمیتونم توصیف کنم

انگشتام سکوت میکنن روی صفحه کیبرد

 

نمیتونم بنویسم

کاش یه راهی بود

هرچی هست حس بدیه

وای دارم دیونه میشم

 

دیگه نمیخام سکس داشته باشم باهاش دیگه نمیخای ای خدا. دیگه نمی تونم

ترس یا ...

من فقط ترسو ام 

شجاعتشو ندارم

میدونم ک اگر بعدها این پست رو ببینم نمیفهمم یعنی چی

ولی باید بنویسمش...

۳۶۷

یک شب هم باید باهم بیدار بمانیم ... تا خود صبح

هی چشمهای تو پر از خواب شود و من ببوسمت

و بگویم کمی دیرتر که حرف بزنیم می خوابیم.

هی برایت تعریف کنم از روزهایم.. هی برایت تعریف کنم از تنهایی های این چند قرن

که تو نبودی من هر شب مینشستم با آسمان حرف می زدم درباره ی تو و آسمان میخندید

هی من برایت تعریف کنم ... هر روز که بهار رد میشد و تو نبودی. من چقدر می پژمردم...

هی من حرف بزنم و نگذارم تو بخابی و کم کم صبح شود .. اولین شعاع آفتاب که از لابلای پنجره به تن تو تابید. سفت بغلت کنم.

و تو را میان بوسه و نوازش بخوابانم تنگ در آغوش خودم

تو بخابی و من بنشینم به تماشاکردنت

همه ایام بگذرند و ما همین طور برای همیشه با هم بمانیم.. تو باشی و من غرق تماشایت و جهان آرام...

3 years have passed