روزگار نوشت

سوال: چی باعث میشه من و علی به زندگی با هم دیگه ادامه بدیم؟

ما با هم خوب نیستیم

رابطه مون اصلن خوب نیست

من اون رو به عنوان یه انسان خوب دوست دارم اما به هیچ وجه به عنوان شوهر نه

چرا زندگیمون انقدر بده

چرا یه جوریم انگار داریم همو تحمل می کنیم. نمیتونیم با هم سر کنیم

اون از اخلاق و رفتار من ایراد میگیره و منم از اخلاق و رفتار اون

اصن دیگه هیچیمون به هم نمیخوره

قبلن هم نمیخورد

یه حس بدی دارم حس گوسفندی که زندانی شده

البته که من گوسفند نیستم و زندانی هم نشدم ولی خب این حسمه چیکارش کنم

علی کاری ب من نداره من همیشه آزاد بودم و هستم خواهم بود اما چرا این حسو دارم؟؟

من نمیدونم تویی که داری در سالیان بعد این نوشته هام رو میخونی کی هستی؟ مریمی .. دخترکی یا علی هستی

میدونی می خوام بهت بگم من و علی هیچ وقت زوج خوبی نبودیم (البته که میدونی مشکل من استفاده زیاد از کلمات همیشه و هیچ وقت است : دی) علی خوبه. منم خوب نیستم اما بد هم نیستم

اما ما مناسب هم نیستیم. ما به هم نمی خوریم اصلن

اما هیچکدوم جرعتش نداریم که اینو نشون بدیم. به خاطر چی؟ به خاطر دخترک؟ نمیدونم

من میدونی دلم براش می سوزه. اونم برا این زندگی خیلی زحمت کشیده برا من و دخترک. حالا من بیام چی بگم؟ بگم نمیخوامت؟؟؟ این بی شرف بودنم رو میرسونه

نکنه اونم دلش برام میسوزه به نوبه خودش؟ کاش می فهمیدم

کاش یه برنامه می ریختم با یه دختری آشنا بشه عاشقش بشه باهاش ازدواج کنه و منو طلاق بده