روزگار نوشت

چه شب بدی بود

پر از خشم و عصبانیت

خوابهای پریشان

یادمه ی روز بعد از ماجراهایی ک‌براش تعریف کردم بهم گفت ناراحته

ناراحته که هیچ مرد محکم و تکیه گاهی تو زندگیم نبوده

و حالا خودشم تبدیل شده ب یکی از همون مردا

یه زمانی میگفت رابطه ام با بقیه یه سربالاییه و ادامه دادنی نیست و رابطه ام‌با تو‌سرازیریه

اما زمان چه بی رحمانه خلاف ادعاهای ادمی‌ را ثابت میکند

وای 

ساعت ۶ونیم بیدار شدم و‌دیگه خوابم نمیبره تمام صورت و‌سرم به طور عجیبی میخاره همونجاهایی ک سبوره زده

چرا انقدر فکرم مشوشه