روزگار نوشت

امشب یعنی درواقع الان میشه دیشب

رفتم خونه مادر و عمو برا تبریک روز عید

عموم از مسایلی گفت که تو زندگی ناراضیش کرده. دوست دارم بنویسم:

خیلی خلاصه محض اینکه یادم نره

۱- اهمیت بیشتر زن به بچه ها به جای شوهر. یعنی همه چیزهای خوب مثل خوراکی ها اول مال بچه ها باشه. اهمیت به نظر اول نظر بچه . شوهر همیشه در نقش دوم بعد از بچه ها. اولویت خوابیدن کنار بچه ها. نباید بچه ها رو به شوهر ترجیح داد

۲- اصرار بیش از حد روی موضوعی مثل خریدن وسیله خاصی.  اگر شرایط مناسب باشه و پولش باشه و اون وسیله هم لازم باشه خریداری میشه اما اگر پولش نباشه زن نباید هی غرغر کنه که یالا بخر بخر . این غرغر کردن مردو دیوانه میکنه.

۳- انجام کاری مخصوصا خرید بدون اطلاع به همسر. مرد میگه هروقت خواستی چیزی بخری اول به من بگو اگر پول داشتم بخر نه اینکه بری بخری بگی پولشو بعدا میارم بعد بیای پول بگیری.

۴- تکرار کردن ناکامی ها اختلاف ها  و مشکلات گذشته مخصوصا مادی

۵- نپذیرفتن اشتباهاتش.

 و این چیزا یهو سبب دوری نمیشه بلکه به تدریج و سالها طول میکشه که دوتا ادم رو هزاران هزار کیلومتر از هم دور کنه که با وجود کلی خاطره خوب و خوشی بازهم لقای هم رو به عطای هم ترجیح بدن

و چقدر من میترسم که سالها بعد زن عموم بشم یا خاله ام بشم یا اون یکی خاله یا اون یکی یا اون یکی......

خیلی میترسم

حالا به خودم فکر میکنم. من مورد اول رو دارم به دخترک خیلی اهمیت میدم. موردهای بعدی رو ندارم. فقط گاهی شاید سالی یکبار یا حتی دو سال یکبار ک دعوای مفصل بکنیم مورد ۴ رو دارم وسط دعوا که البته اصلا مسایل مادی نیست

حالا من چکار کنم؟

۱- جلوی دخترک به بابا بیشتر احترام بذارم

۲- وقتی بابا نیست خوبی هاش رو به دخترک بگم

۳- از زحمت هایی که برای ما میکشه تشکر کنم

نمیدونم چرا این مورد ۳ رو همش طولش میدم نمیفهمم خودمم. اصلن نمیتونم تشکر کنم درست حسابی

کادو میخره برام به هر مناسبتی حتی امسال ولنتاین یه تشکر معمولی میکنم و اصلا هیچ اثری روم نداره انگار

میره دو ساعت دنبال سی دی ای که میخام میگرده تو سرما کلی میگرده ولی یه تشکر ساده فقط میکنم و چیزی رو در من تکون نمیده

چکار کنم؟؟؟

فعلا برنامه میریزیم برای عمل به این سه مورد که همه بسیار مهمه و بسیار ناتوانم در مورد ۳ و نمیدونم چرا