روزگار نوشت

میاد آرومم

میره باز آشوبم

حالم خوب نیست و نمیدونم دقیقا چرا فلوکسیتینم تموم شده از یه نصفه سرترالین شروع میکنم .

سرترالین خوبه آدمو میخندونه بغض ها رو میپرونه

........

گفتم بیا باید بیای

اومد امروز اومد ۱۰ بهمن ۹۹  آدینه روز

رفتیم بر بیابون پارک کردیم پای یه کوه نگاش کردم بوش کردم دستاشو گرفتم بوسیدمش بغلش کردم

طعم لبهاش هنوز زیرزبونمه هنوز بوش رو حس میکنم انگار همین الان از اینجا رد شده باشه

بارون گرفت

میگفت از برکت اومدن منه همیشه بارون میگیره

موقع برگشت بود دل میخاست بازم بمونیم

دلم خیلی چیزها میخاد موندنش رو میخاد بودنش رو میخاد همه اش را با هم میخام نه نصف و نیمه

از نرگس و مایده گفت

و خدا میدونه از کسایی که نگفت...

بهش گفتم دنبال کسی برو که به خراب شدن رابطه مون بیارزه ارزش داشته باشه وقتی یه چیزیو خراب میکنی یه چیز بهتر بسازی

خواستم بیاد میدونی چرا چون می خواستم به خودم یه فرصت داده باشم میخاستم ببینم دیدنش چجوره و میخواستم بغلش کنم

تصمیمم پابرجاست من این رابطه را تموم میکنم

هنوز همون طورم بی اعتمادی مطلق .

بهش اعتماد ندارم و این مسیله دیر یا زود  رابطه ما رو از هم میپاچونه

فقط دیر بشه میترسم حرمت های بینمون احترام بینمون شکسته بشه

نمیخام دیر بشه

میخام همینجا که همه چیز قشنگ بود بزارم برم

میاد اون روز دیر نیست منتظرم یه کم اوضاع بهتر بشه یه کم خیالش آ رام بشه و من نشم نگرانی ای اضافه تر بر نگرانی هاش

.........................................

مفت خرابش کرد مفت مفت بود به خدا نمی ارزید