روزگار نوشت

میدونی من حرف زدن اون زن و مرده رو نخواستم
اونم خوبه چه بدی داره
ولی اونو نخواستم
یه حرف زدن معمولی هم تو نداری با من
خیلی از حرفامون با تندیه
بهت میگم سفره رو تازه شستم برنج نریز تو سفره
با ناراحتی میگی میزاری ی لقمه غذا بخورم حالا
همش دعوا داری انگار باهام
بهت میگم چرا اینجوری میکنی چرا انقدر همیشه عصبی هستی
میگی دست خودم نیست نمیتونم
اخه مگه میشه ادم دست خودش نباشه

وقتی باهات حرف میزنم خیلی وقتا حتی نگاهمم نمیکنی اصلا نمیفهمی چی دارم میگم. مثلا ی حرفی میزنم بعد تو ی سوال خیلی بی ربط میپرسی مثلا درمورد کارت

من میخواستم وقتی حرف میزنم نگام کنی. بهم توجه  کنی
من میخاستم باهم خوب حرف بزنیم. نه حرفهای عاشقانه. ولی تو حرفامون دعوا تندی نباشه. حداقل معمولی حرف بزنیم