فاطمه و امیرحسین

کسی نیست بدون پشیمونی بعدش باهاش حرف بزنم. و میرسم همین خونه ی عزیز

امروز فاطمه و امیرحسین اومده بودن شهر ما همون مارکوپولوهای اینستا 

من ازشون پرسیدم شرایطم گفت و خواستم نظرشون بدونم

امیرحسین گفت: ببین بدترین حالت فکر کن. فکر کنم میری بعد از شش ماه نه خودت کار پیدا میکنی نه شوهرت نه استاد بهت فاند میده نه جای دیگه پذیرش با فاند پیدا میکنی و بعد از شش ماه مجبوری برگری. حالا فکر کنم وقتی برمیگردی چه چیزایی از دست دادی؟ که اگر بودی از دست نمیدادی و ببین آیا ارزش از دست دادن رو داره یا نه

گفت این به نظرم مهمترین چیزیه که باید بهش فکر کنی

حالا من دارم فکر میکنم که اگر برم و در بدترین شرایط به گفته امیرحسن نتونم ادامه بدم و برگردم چی از دست میدم، خب بریم فکر کنیم چی از دست میدم:

شغل مهم و خاصی ندارم. درواقع اصلن شغلی ندارم ک از دست بدم. تدریس خصوصی می کنم و اپلاسیون تو آرایشگاه که اگر از دستشون بدم هردو رو میتونم اگر برگشتم ایران دوباره به دست بیارم. فقط میمونه کار توی مدرسه که اینم اگر برگردم میتونم به دست بیارم فقط باید بیشتر به مدارس سر بزنم

علی شغلش از دست میده . که اونم شغل خاصی نداره و همینطوری که الان 3 ماهه بیکاره و دنبال کار میگرده اگر برگردیم هم دوباره دنبال کار میتونه بگرده مثل اینکه 6 ماه بیکار بوده

پس تا اینجا چیز با اهمیتی رو از دست نمیدیم.

ارتباطمون رو با افراد نزدیک و دوستان از دست میدیم که خب برای من این نه تنها چیز بدی بلکه یه موهبته. برای علی سخته چون آدم برون گرا و معاشرتی ای هست و اونجا هم نمیتونه بره عشق و حال چون آدم مذهبی ای هست نمیره تو جمع های اونا احتمالا. پس احتمال اینکه افسرده بشه زیاده چون مثل ایران صدتا دوست و رفیق نداره دیگه.

مورد دیگه اینکه سنمون میره بالا که خب فکر میکنم 6 ماه چیز زیادی نیست حتی یکسال چون علی که کلن سنش رفته بالا آب سرش گذشته حالا یه وجب یا 5 وجب (نمیگم صد وجب چون مهمه یه وجب باشه یا صد وجب و اینکه میگن مهم نیست چرته). منم که چون تازه فارغ التحصیل شدم شش ماه یا یکسال چیز زیادی از دست نمیدم. و سنم یکسال بره بالا اهمیتی نداره تو پیدا کردن یه کار دایم یا هییت علمی شدن.

دخترک یکسال از درسش عقب می افته. که اینم مهم نیست.

پس هنوز چیز با اهمیت زیادی رو از دست نمیدیم. 

اما تا الان 2900 یورو پول خرج کردم که دیگه برنمیگرده. پس این پولو در این مسیر از دست دادم. 

اگر بعد از 6 ماه برگردیم بدون هیچ دستاوردی با توجه به اینکه خرج ماهانه یه خانواده 3 نفره ماهی 2000 یورو هست پس اگر پولی از کسی قرض کنیم بعد از 6 ماه 12هزار یورو خرج کردیم و وقتی برگردیم باید به طرف پس بدیم که میشه حدودن سیصد و شصت میلیون. که نمیدونم چه جور باید پس بدیم

میتونیم مقداری از وسایل خونمون بفروشیم. چون قرار نیست قبل رفتن وسایل رو بفروشیم پس وسایل هست. در شرایط اضطراری میتونیم مغازه مون رو بفروشیم و قرضمون رو بدیم. 

ماشین پرایدمون رو از دست میدیم چون قبل رفتن فروختیم. که میشه حدودا 100 میلیون.

از نظر روحی خیلی آسیب میبینیم باید به معنای واقعی یه شکست بزرگ رو هضم کنیم. و این خیلی سخته. مخصوصا فکر میکنم برای علی خیلی سخته چون اون از این شاخه به اون شاخه پریدن خیلی افسرده اش میکنه

برای منم تحمل این شکست در مقابل نگاه های دلسوزانه افراد خیلی سخته و باید ارتباطم رو با همه قطع کنم. حتی شاید به کسی نگم برگشتم. و اشکالی نداره عزیزم اگر نخواستی به کسی نگو برگشتی

برای دخترک خیلی سخته چون از کسایی که دوسش داره دور میشه . پس افسرده میشه

بنابراین اگر بریم بعد از 6 ماه نتونیم ادامه بدیم و برگردیم. یک: افسردگی حاد میگیریم. دو: 500 میلیون پول از دست میدیم. یا به عبارتی نزدیک به 17 هزاریورو یعنی مغازه مون از دست میدم. حاصل سالها کار کردنمون 

در حال حاضر هر یورور تقریبا سی هزارتومنه

حالا چیزایی که از دست میدیم اینا هست. ارزشش داره 6 ماه بریم و اگر نشد بمونیم برگردیم؟؟؟؟

..........................................................................................................

 

پ. ن : دارم از همه ی آدمهای اطرافم به غیر از مامان و بابام و خواهری و دخترک ، متنفر میشم